| Hubi |
| Szamotulok |
|
| |
| Dołączył: 16 Paź 2005 |
| Posty: 439 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/666
|
| Skąd: gangsta paradise |
|
|
 |
|
 |
|
Tutaj wrzucam to, co dostałem od Adama :)
Postacie:
Św. Benedykt z Nurski – (480 - 543 r) pustelnik, opracował reguły zakonnej na Zachodzie, od uczniów wymagał ślubów czystości, posłuszeństwa i ubóstwa, wprowadził sztywny podział czasu zakonników a jego zasady szybko przejęły inne zgromadzenia zakonne.
Św. Grzegorz I Wielki – (590 – 604 r) papież, podporządkował sobie większość kościołów krajów Zachodu, dzięki reformie gospodarczej stworzył dla kościoła zaplecze materialne i dominował we Włoszech.
Justynian Wielki – (527 – 565 r) cesarz bizantyjski, podjął próbę odbudowy cesarstwa rzymskiego, zdołał przyłączyć północną Afrykę, część Hiszpanii, Sycylię i Italię. Opublikował swój kodeks.
Mahomet – (570 – 632 r) prorok i twórca Islamu (wcześniej kupiec z Mekki), twórca państwa arabskiego, jego ucieczka z Mekki do Medyny uznana za początek ery muzułmańskiej.
Klodwig – (481 – 511 r) król franków, zjednoczył plemiona galijskie, pierwszy z dynastii Merowingów, przyjął chrzest w 496 r.
Karol Młot – (715 – 741 r) majordom frankijski, pod Poitiers odparł najazd arabów, założyciel z dynastii karolińskiej.
Pepin Krótki – (741 – 751 r) majordom (później król franków), pierwszy król elekcyjny, pokonał Longobardów, utworzył Państwo Kościelne, dokonał podziału państwa pomiędzy dwóch synów.
Karol Wielki – (768 – 814 r) król franków z dynastii karolińskiej (później cesarz), bardzo rozwinął swoje państwo. Ideał ówczesnego władcy.
Alkuin – (735 – 804 r) anglosaski mnich, teolog i filozof. Jeden z twórców renesansu karolińskiego.
Einhard – (770 – 840 r) frankijski kronikarz, biograf i doradca za czasów Karola Wielkiego.
Ludwik Pobożny – (778 – 840 r) frankijski król i cesarz rzymski z dynastii Karolingów, syn Karola Wielkiego, waśnie z rodzeństwem (Lotarem I, Ludwikiem Niemieckim i Pepinem I) doprowadziły do upadku cesarskiej władzy i rozbicia jedności państwa.
Lotar – (795 – 855 r) frankijski król i cesarz rzymski z dynastii Karolingów, pokonany przez braci musiał się zgodzić na podział dziedzictwa karolińskiego według układu u Verdun.
Karol II Łysy – 9823 – 877 r) król zachodniofrankijski (później cesarz), uznawany za I władcę Francji, którą otrzymal po podziale monarchii karolińskiej w Verdun.
Ludwik Niemiecki – (804 – 876 r) król wschodniofrankijski z dynastii Karolingów, Po traktacie w Verdun objął frankońskie ziemie zamieszkałe przez ludność germańską.
Hugon Kapet – (940 – 996 r) król Francji, założyciel dynastii Kapetyngów, doprowadził do dziedziczności tronu francuskiego.
Ludwik Dziecię – (893 – 911 r) ostatni z dynastii Karolingów na tronie niemieckim.
Henryk I – (876 – 936 r) cesarz niemiecki, zdobywca Lotaryngii, pierwszy z dynastii saskiej.
Otton I Wielki – (912 – 973 r) król niemiecki z dynastii Ludolfingów (później cesarz), Pokonał Węgrów na Polu Lechowym (955 r).
Otton II – (955 – 983 r) król niemiecki ( później cesarz) z dynastii saskiej, kontynuator polityki ojca Ottona I Wielkiego.
Otton III – (980 – 1002 r) król niemiecki (później cesarz), zwolennik utworzenia uniwersalnego cesarstwa chrześcijańskiego.
Henryk II – 9973 – 1024 r) król niemiecki (później cesarz), ostatni z dynastii Ludolfingów, długo wojował z Bolesławem Chrobrym.
Wilhelm I Zdobywca – (1027 – 1087 r) książę Normandii (później Anglii), dokonał inwazji na Anglię i rozgromił wojska Harolda.
Perun – słowiańskie bóstwo piorunów, wojny i rozlewu krwi.
Samon – (? – 858 r) kupiec frankijski, stworzył pierwsze państwo słowiańskie i organizował ich opór przeciwko Awarom.
Mojmir – książę wielkomorawski, odegrał dużą rolę w kształtowaniu się Moraw.
Rościsław – (? – 870 r) książę wielkomorawski, odpierał najazdy Ludwika Niemieckiego, w porozumieniu z Bizancjum pragnął wyzwolić Rzym spod wpływów niemieckich. Sprowadził na Morawy Cyryla i Metodego.
Świętopełk – (? – 894 r) największy książę wielkomorawski, uniezależnił Morawy od Niemców, opowiedział się za liturgią łacińską.
Konstantyn (Cyryl) – (827 – 869 r) misjonarz bizantyjski, apostoł Słowian, wraz z bratem Metodym prowadził działalność misyjną wprowadzając język słowiańskie do liturgii.
Metody – misjonarz bizantyjski, apostoł Słowian, wraz z bratem Cyrylem prowadził działalność misyjną wprowadzając język słowiańskie do liturgii.
Przemysł [Przemko] – (1300 – 1331 r) książę poznański i głogowski, wraz z braćmi odsunięty od władzy przez sprzyjające Władysławowi I Łokietkowi rycerstwo wielkopolskie.
Przemysł I – (1220 – 1257 r) książę wielkopolski, odsuwając brata od rządów podporządkował sobie Gniezno, wspierał rozwój handlu i osadnictwa (lokalizacja Poznania na prawach niemieckich).
Przemysł II – (1257 – 1296 r) książę wielkopolski, kolejno obejmował panowanie nad kolejnymi regionami (zaczynając od Wielkopolski), koronował się na króla polski, skrytobójczo zamordowany w Rogoźnie.
Ruryk – legendarny normański wódz, założyciel państwa staroruskiego.
Włodzimierz Wielki – (958 – 1015 r) święty książę ruski, budowniczy potęgi Rusi Kijowskiej, doprowadził do chrztu Rusi.
Asparuch – (644 – 702 r) wódz Protobułgarów, założył Bułgarię.
Jordanes – (VI w) historyk gocki, autor Historii Gockiej zawierającej wyciągi z zaginionej pracy Kasjodora.
Gall Anonim – (XII – XIII w) mnich (pochodzenia francuskiego?), pracując w kancelarii Bolesława Krzywoustego napisał najstarszą polską kronikę.
Thietmar – (975 – 1018 r) niemiecki kronikarz, arystokrata saski, biskup Merseburga.
Ibrahim ibn Jakub – (X w) podróżnik żydowski z Hiszpanii, przemierzając zachodnio – środkową Europę, w Księdze dróg i królestw znaleźć można opisy państwa Mieszka I.
Piast – legendarny protoplasta polskiej dynastii Piastów, w Kronice Galla Anonima występuje jako rataj księcia Popiela.
Siemowit – według Kroniki Galla Anonima książę polski, syn Piasta i Rzepichy, objął władzę po obaleniu Popiela.
Lestek – syn Siemowita, ojciec Siemomysła, powiększył tereny państwa polan.
Siemomysł – syn Lestka, powiększył tereny państwa polan.
Mieszko I – (? - 992 r) książę polski z dynastii Piastów, pojął za żonę czeską księżniczkę Dobrawę i przyjął chrzest, pod Cedynią odparł najazd niemieckiego margrabiego Hodona, ojciec Bolesława Chrobrego .
Dobrawa – (? – 977 r) księżniczka czeska, żona Mieszka I i matka Bolesława Chrobrego.
Gero – (900 – 965 r) margrabia Marchii Wschodniej, pogromca Łużyczan.
Hodon – margrabia niemiecki, doprowadził do najazdu na Polskę, rozgromiony pod Cedynią przez Mieszka I.
Oda – (? – 1023 r) księżna polska, II żona Mieszka I, pomagała w kontaktach z Niemcami, po śmierci męża wygnana wraz z synami przez Bolesława I Chrobrego.
Jordan – (? – 984 r) pierwszy biskup polski, pochodził najprawdopodobniej z Włoch bądź Nadrenii.
Unger – (? – 1012 r) benedyktyn, biskup poznański, następca Jordana, zwolennik polityki Bolesława I Chrobrego, więziony w Niemczech i zmuszony do uznania zwierzchnictwa magdeburskiego.
Bolesław I Chrobry – (967 – 1025 r) książę polski z dynastii Piastów (później król), gospodarz zjazdu gnieźnieńskiego, prowadził zwycięskie wojny z Niemcami Rusią Kijowską.
Św. Wojciech (Adalbert) – (956 – 997 r) biskup praski, po masakrze Sławnikowiców musiał schronić się na dworze Bolesława Chrobrego, za jego namową podjął próbę chrystianizacji w Prusach, gdzie został zamordowany. Ogłoszony świętym, patron polski.
Radzim (Gaudenty) – (960 – 1011 r) pierwszy arcybiskup gnieźnieński, przyrodni brat świętego Wojciecha.
Św. Bruno z Kwerfurtu – (974 – 1009 r) niemiecki misjonarz, arcybiskup misyjny Ottona III, przypisuje mu się zaginiony opis męki świętego Wojciecha.
Mieszko II Lambert – (990 – 1034 r) król polski (później książę), pozbawiony korony w wyniku ataku Niemców i Rusinów, odzyskał przywileje w zamian za hołd lenny i wyrzeknięcie się korony.
Bolesław Śmiały (Szczodry) – (1040 – 1081 r) król polski, toczył wojny z Czechami, poprzez zlecenie zabicia Stanisława doprowadził do buntu możnowładców i wygnania z kraju.
Św. Stanisław ze Szczepanowa – (1030 – 1079 r) biskup krakowski. Zabójstwo jego osoby spowodowało bunt przeciwko królowi (Bolesławowi II Śmiałemu) i wygnanie władcy.
Władysław I Herman – (1043 – 1102 r) książę polski z dynastii Piastów, podzielił państwo pomiędzy synów Zbigniewa i Bolesława.
Sieciech – (? – 1100 r) możnowładca małopolski, wojewoda Władysława I Hermana (to on wraz z żoną sprawował rzeczywistą władzę).
Zbigniew – (1037 – 1112 r) książę polski, współrządził państwem wraz z bratem Bolesławem Krzywoustym, który doprowadził do jego śmierci.
Bolesław III Krzywousty – (1085 – 1138 r) książę polski z dynastii Piastów, współrządził państwem wraz z bratem Zbigniewem, odparł ataki Henryka V doprowadził do śmierci brata, podbił Pomorze, uzyskał papieskie potwierdzenie praw arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, dokonał rozbicia dzielnicowego.
Henryk V – (1081 – 1125 r) król niemiecki (później cesarz). Walczył z Bolesławem Chrobrym. Podpisał konkordat w Wormacji, czym zakończył rywalizację cesarstwa z papiestwem inwestyturę.
Św. Otto z Bambergu – (1060 – 1139 r) niemiecki biskup i misjonarz, chrystianizował Pomorze Zachodnie, uczestniczył w ponownym uznaniu polskiego zwierzchnictwa nad Pomorzem Zachodnim.
Władysław II Wygnaniec – (1105 – 1159 r) książę śląski i krakowski, najstarszy syn Bolesława Krzywoustego. Przejął władzę senioralną, której pozbawili go bracia, zmarł na wygnaniu.
Bolesław IV Kędzierzawy – (1125 – 1173 r) książę mazowiecki, kujawski i krakowski, po wygnaniu Władysława II przejął dzielnice senioralną, złożył hołd lenny Fryderykowi Barbarossie.
Mieszko III Stary – (1126 – 1202 r) książę wielkopolski (później krakowski), syn Bolesława III Krzywoustego. Długo walczył o seniorat z Kazimierzem Sprawiedliwym.
Henryk Sandomierski – (1135 – 1166 r) książę sandomierski, sprowadził do polski zakon joannitów.
Kazimierz II Sprawiedliwy – (1138 – 1194 r) książę wiślicki, sandomierski, krakowski, mazowiecki i kujawski. Najmłodszy syn Bolesława Chrobrego, Inicjator zjazdu w Łęczycy.
Salomea – (1212 – 1268 r) błogosławiona księżniczka halicka, żona halickiego króla Kolomana. |
|
